فضائل شیعه و معنى رافضى و فضل شیعه در قرآن

محمد بن سلیمان به نقل از پدرش مىگوید: نزد امام صادق علیه السّلام بودم كه ابو بصیر نفس زنان بر ایشان وارد شد، و چون در جاى خود نشست امام صادق علیه السّلام به ایشان فرمود: اى ابا محمّد! چرا به این تندى نفس مىزنى؟ او در پاسخ گفت: قربانت گردم اى فرزند پیامبر، پیر شدم و استخوانم پوك شده است و مرگم نزدیك است و نمىدانم در آخرت چه وضعى خواهم داشت. امام صادق علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! تو هم از این سخنان مىگویى؟ ابا محمّد گفت: قربانت گردم چگونه چنین نگویم؟ حضرت علیه السّلام فرمود:
اى ابا محمّد! نمىدانى كه خداوند متعال جوانان شما شیعه را گرامى مىدارد و از سالخورده هاى شما شرم دارد؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم چگونه جوانان را گرامى مىدارد و از سالخورده ها شرم دارد؟ فرمود: جوانان را گرامى مىدارد از اینكه عذابشان كند، و از سالخوردگان شرم دارد از اینكه حسابشان كشد.
ابو محمّد گفت: قربانت گردم این مخصوص به ماست یا همه اهل توحید؟ فرمود: نه بخدا سوگند كه مخصوص شماست نه همه مردم. ابو محمّد گفت: قربانت گردم همانا به ما لكّه اى زده اند كه پشت ما را شكسته، و از آن دل ما مرده، و والیان و فرمانداران به سبب آن خون ما را روا شمرده اند، و آن حدیثى است كه فقهاى ایشان براى آنها نقل نموده اند. امام صادق علیه السّلام فرمود: مقصودت رافضى بودن است؟ ابو محمّد گفت: آرى.

حضرت علیه السّلام فرمود: نه بخدا سوگند آنها شما را چنین ننامیدند و خدا شما را بدین نام نامیده است. آیا نمىدانى كه هفتاد مرد از بنى اسرائیل، چون گمراهى فرعون و قومش بر آنها آشكار شد آنها را ترك نمودند و به موسى پیوستند، زیرا كه براى آنها آشكار شده بود كه او در راه هدایت است و در میان لشكریان موسى آنها را رافضى مىنامیدند، زیرا فرعون را رفض كرده بودند، و در میان لشكر از همه بیشتر عبادت مىكردند، و از همه بیشتر موسى و هارون و فرزندان ایشان را دوست مىداشتند، و خدا به موسى علیه السّلام وحى كرد كه: این نام را در تورات براى آنان ثبت كن، زیرا من آنها را بدین نام نامیدم، و این نام را بدیشان بخشیدم. موسى این نام را براى آنها ثبت كرد، و خداوند عزّ و جلّ آن نام را اندوخت تا به شما بخشید.
اى ابا محمّد! آنان خیر را رفض كردند، و شما شرّ را رفض كردید. مردم به گروه ها و شاخه هایى تقسیم شدند، و شما به گروه خاندان پیامبر درآمدید و به مذهبى گراییدید كه آنها گراییدند، و آن برگزیدید كه خدا براى شما برگزیده است، و آن را خواستید كه خدا خواسته پس بشارتتان باد و مژده. بخدا سوگند كه شما مشمول رحمتید، و از نیكوكار شما هر عملى پذیرفته است، و از بدكارتان گذشت مىشود. هر كس به عقیدهاى كه شما دارید در قیامت حاضر نشود خداوند عزّ و جل از او هیچ حسنه اى را نپذیرد، و از گناه او در نگذرد.
اى ابا محمّد: آیا تو را شاد كردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادى من بیفزاى.
فرمود: اى ابو محمّد همانا خداوند عزّ و جل فرشتگانى دارد كه گناهان را از گردن شیعیان ما فرو ریزند چنان كه باد، برگ درخت را در فصل خزان، و این است كه خداوند مىفرماید: الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا
امام علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! همانا خداوند در كتابش شما را یاد كرده فرموده است:
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا .همانا شما به آنچه خدا در باره دوستى و ولایت ما، از شما پیمان گرفته وفا كردید و شمایید كه دیگرى را به جاى ما نگرفتید، و اگر وفا نكرده بودید، خدا شما را هم نكوهش مىكرد چنانچه آنها را نكوهش كرد، آنجا كه مىفرماید: وَ ما وَجَدْنا لِأَكْثَرِهِمْ مِنْ عَهْدٍ وَ إِنْ وَجَدْنا أَكْثَرَهُمْ لَفاسِقِینَ. اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟
ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزایى. امام علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! دوستان در آن روز با همدیگر دشمن باشند، جز پرهیزكاران. بخدا سوگند كه خداوند در این آیه جز شما را مراد نكرده است. اى ابا محمّد! آیا ترا شاد كردم؟ ابو محمّد گفت: بر شادیم بیفزاى.
حضرت علیه السّلام فرمود: همانا ما و شیعیان ما و دشمنانمان را، خداوند در آیه اى از قرآن یاد كرده و فرموده است: إِخْواناً عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلِینَ. و ماییم كه مىدانیم و دشمنان ما نمىدانند و شیعیان ما نمىدانند. اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزاى. حضرت علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! خداوند عزّ و جلّ، احدى از پیامبران و پیروان آنان را استثنا نكرده، جز امیر المؤمنین علیه السّلام و شیعیانش را، آنجا كه مىفرماید: الْأَخِلَّاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِینَ. حضرت علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزاى. امام علیه السّلام فرمود: شما هستید آنانى كه خداوند در كتابش از آنها یاد كرده و فرموده است: هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ إِنَّما یَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ.
و بخدا سوگند خداوند در این آیه مقصودى جز شما ندارد. اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزایى. حضرت علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! خداوند شما را در كتابش یاد كرده فرموده است: إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ. بخدا سوگند خداوند در این آیه قصد نكرده مگر امامان علیهم السّلام و شیعیان ایشان را. اى ابا محمّد! آیا شادت نكردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزاى. حضرت علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! خداوند شما را در كتابش یاد كرده فرموده است: یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ.
اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزاى.
حضرت علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! خدایتان شما را در قرآن یاد كرده هنگامى كه حكایت مىكند، بودن دشمنان شما را در آتش، و مىفرماید: إِنَّ عِبادِی لَیْسَ لَكَ عَلَیْهِمْ سُلْطانٌ. و بخدا سوگند در این آیه جز شما مقصود نیستید، و شما در این جهان بدان، انسان شمرده مىشوید در حالى كه بخدا در بهشت ارجمندید، و دشمنانتان را در دوزخ جویند.
اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزاى.
حضرت علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! آیه اى نازل نشده است كه به بهشت رهنمون شود و یادآور نشوند اهل آن، جز به خوبى، مگر اینكه در باره ما و شیعیان ماست، و آیه اى نیست كه به دوزخ براند، و اهل آن به بدى یادآور شوند مگر اینكه در باره دشمنان ماست و آنكه با ما مخالفت مىورزد. اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟ ابو محمّد گفت: قربانت گردم بر شادیم بیفزاى. حضرت علیه السّلام فرمود: اى ابا محمّد! كسى جز ما و شیعه ما، بر كیش ابراهیم نباشد، و مردم دیگر از آن به دور و بیزارند. اى ابا محمّد! آیا شادت كردم؟ در روایتى دیگر آمده است كه ابو محمّد گفت: دیگر بس است.

كلینى، محمد بن یعقوب، بهشت كافى / ترجمه روضه كافى ص62 - قم، چاپ: اول، 1381ش